वडिलांच्या बदलीमुळे नागपूरला आल्यावर 'शिवाजी विज्ञान' मधे प्रवेश मिळाला. वर्ष १९६९-७०. हे काॅलेज तसे नवे होते. धनवटे नॅशनलची विज्ञान शाखा स्वतंत्र विज्ञान महा. झाले होते. आधी तर काही कळेना. घरापासून अंतर जीवापेक्षा जास्त होतं. वडिलांची भली मोठी,उंच हर्क्युलिस सायकल. आम्ही खरंच खेड्यातले येडे होतो. पुढच्या वर्गातल्या मुलाची सेकंड हँड पुस्तके घ्यायचो. सगळ्या चित्रांना दाढी मिशा काढलेल्या असायच्या. काॅलेजला लागणारी पुस्तके फारच महाग होती. वडिलांच्या मागे लागून 'जाॅर्डन निगम' चं प्रसिद्ध प्राणिशास्त्राचं पुस्तक घेतलं. एकदम १६ रु गेले. अशी सगळ्या विषयांची सगळी पुस्तके घेणे आवाक्या बाहेरचे होते. एका अनुभवी मित्राने सल्ला दिला, की काॅलेजची पुस्तके अशी विकत घ्यायची नसतात. लायब्ररीतून घ्यायची. ती १५ दिवसांनी परत करावी लागायची. पण शिवाजी सायन्स मधे फार छान सोय होती. विद्यार्थ्यांसाठी 'बुकबँक' असायची. अभ्यासक्रमातली सगळी क्रमिक पुस्तके यात वर्षभरासाठी विद्यार्थ्यांना अभ्यासाला मिळायची. सुरूवातीला पुस्तकांची संख्या कमी व विद्यार्थी जास्त होते. त्यामुळे एक बुकबँक दोन मुलांना मिळायची. फायनल बीएस सी ला प्रत्येकासाठी एक बुकबँक होती. शिवाय प्राध्यापकांच्या नावावर लायब्ररीतून पुस्तके मिळायची. त्याचा फायदा घ्यायचो. वनस्पतिशात्राचे पुरेकर सर म्हणायचे की नुसती टेक्स्टबुक्स वाचू नका. आवांतर वाचा. त्यांनी विषयावरच्या आवांतर वाचनाची सवय लावली.पदव्युत्तर अभ्याक्रमात जर्नल्ससाठी धावपळ व्हायची. पीएच. डी. करताना अशा काही जर्नल्सचा वर्गणीदार झालो होतो. प्रबंध लिहिण्यापूर्वी एक महिना दिल्ली विद्यापीठ व तत्सम संस्थांमधे बसून संदर्भ जमवले होते. हे काहीही असलं तरी डोक्यात पक्की बसली आहे ती 'शिवाजीत'ली आमची डिग्री बुकबँक. आता अशी बुकबँक असते की नाही, कल्पना नाही. कारण जमाना 'डिजिटल'चा आलाय.